Dünya gazetesi muharriri Alaattin Aktaş, finans sistemindeki problemlerin faturasının bankalara çıktığını belirtti, sistemi kurtarmak için atılan adımların günü kurtardığını fakat bankaları sorun durumda bıraktığını laf etti. Sistemin zahmetlerinin elden ele geçtiğini belirten Aktaş, “İktidardan bankalara, bankalardan iş alemine, iş aleminden vatandaşa… Vatandaş her zaman son halka ve sonuncu faturayı daima o ödüyor” diye yazdı.
Alaattin Aktaş’ın “Bankaları hırpalamayın efendiler!” başlıklı yazısının alakalı bölümü şöyle:
“Hazine’ye para mı lazım; bankalar iç borçlanma senedi alsın… Hem de enflasyon yüzde 80’in üstündeyken, haydi bu nispet geride kalan yılın, önümüzdeki bir yılda bile resmi enflasyon yüzde 25 bekleniyorken bankalar yüzde 10 suretiyle faizi olan kağıtlardan alsın…
Döviz artsın istenmiyor alışılmış ki; bankalar elini taşın dibine soksun… Bankaya gelip döviz hesabı açtırmak isteyen yurttaş KKM’ye girmeye ikna edilmeye çalışılsın, eğer yurttaş ikna olmadı ve döviz hesabı açtırdıysa bunun ceremesini de banka çeksin…
Bankadaki toplam mevduatta döviz cinsinden olanların hissesi yüzde 50’yi geçmesin… Geçerse banka ceza olarak ek Hazine kağıdı almak zorunda bırakılsın… Pekala o Hazine kağıdına ne kadar ürem uygulansın? Yüzde 10’lar bankanın nesine yetmez! ‘Ama enflasyon’ diyecek olana da aba altından değnek gösterilsin…
Bu kadar zorlamayın
Bankaların bu sene şimdiye kadar görülmedik seviyede kar ediyor olmaları içerisinde bulunulan garip durumun bir sonucu. Hazine’nin yüklenmiş olarak TÜFE’ye ve dövize endeksli iç borçlanmaya gitmesi, enflasyonun yüksek seyretmesi ve dövizdeki hızlı artış kıymetli bir kar imkanı sağladı. Ayrıyeten KKM vasıtası ile oldukça ucuz kaynak kullanan bankalar, yaklaşık maliyetlerini aşağı çekti ve krediden hoş kazandı.
Ama bu vaziyet sürdürülebilir değil; ne Hazine açısından, ne bankalar açısından.
Özünde şu şekilde bir vaziyet var… Kendi işini hoş yapmayacaksın, hatta bırakın hoş yapmayı berbat yapacaksın, yanlış kararlar alacaksın; sonrasında da ortaya çıkacak maliyeti diğerlerine yıkacaksın.
Görünürde maliyet bankalara yıkılıyor suretiyle olacak fakat onlar aslında bu maliyetin aktarım sistemi.
Yanlış tercihlerden bankalara…
Bankalardan reel bölüme; mal ve hizmet üretimine…
Onlardan da çalışanlara ve vatandaşa…
(…)
Ama sistem giderek tıkanıyor.
‘Kredi mi açacaksın, şu faizi geçemezsin. Geçtin mi şu cezai müeyyide var.’
‘Mevduatında TL cinsi olanların hissesini yüzde 50’nin dibine indiremezsin. İndirdin mi dinlemem, gidip düşük faizli kağıt alırsın.’
TL mevduatın faizinde yakın vakitte neden artış başladı sanıyorsunuz. Üstelik faizdeki bu artış yaygınlaşabilir. Bankalar oturup hesap kitap yapıyor; mevduata birazcık yüksek ürem vermek mi makus, yoksa döviz mevduatının hissesi yükseldiği için düşük faizli kağıt almak mı?
Üstelik bu yüzde 50-50 istikrarının hukukî bireyler ve reel bireyler için değişik ayrı kurulması gerekiyor. Aksi halde gelsin yeni yükler!
Bankalar bir günlüğüne yok olsa!
Tüm bankacılık sisteminin ve bankacılık üzerinden yürüyen hizmetlerin yalnızca bigün durduğunu varsayın.
Para yatırmak ya da çekmek yok…
Para aktarımı yok…
Kredi kartı kullanması yok…
Fatura ödeme imkanı yok…
Düşünün! Neler oluyor değil mi, neler eksiliyor…
Yapılanlar sistemi bu duruma düşürecek boyutta değil, tabii ki amaç da bu değil kuşkusuz fakat bankacılığı da içerisinden çıkılmaz hale sokmanın manası yok.” (YAZININ TAMAMI)
Bir yanıt bırakın